«Η μη-χαρούμενη πόλη περιέχει μια χαρούμενη πόλη που δε γνωρίζει την ίδια της την ύπαρξη», έγραψε ο Ίταλο Καλβίνο στο έργο του Αόρατες Πόλεις.

Mε τον ίδιο τρόπο, στην περίπτωση της πόλης της Θήβας, κρύβονται μέσα στην πόλη πολλές άλλες διαφόρων φύσεων, είτε πραγματικές -ιστορικές-, είτε συνειδησιακές -μνημονικές, φανταστικές, μυθολογικές-, είτε κοινωνικές, δίνοντας έτσι μία σύγχρονη ερμηνεία στον πληθυντικό του ονόματός της – Αἱ Θῆβαι, για τον οποίο έχουν υπάρξει ήδη πολλές, αλλά παραμένει άγνωστη η αρχική καταβολή του.

Η τοπογραφία της εγκυμονεί τα ίδια τα θεμέλια της ύπαρξής της, ενώ η σύγχρονη πόλη τα υπερκαλύπτει μέσα από ένα άναρχο σύστημα άμορφων σχημάτων, κινήσεων και κατευθύνσεων, χωρίς να φύεται από τις ρίζες της, διακόπτοντας απότομα τη συνέχεια της ζωής της των 4500 ετών, ενώ μόνο σημειακά επιτρέπει σε αυτές τις κρυμμένες πόλεις να αναδύονται στην επιφάνεια με λανθάνον τρόπο, μειώνοντας περαιτέρω την πολιτισμική, αισθητική και διδακτική τους αξία, αποτυπωμένες υποβαθμισμένα στο συλλογικό ασυνείδητο, που με τη σειρά του συν τω χρόνω θα τις εξαφανίσει στη λήθη. Αυτή η πόλη με την άμορφη ταυτότητα δημιουργεί το άτομο-καταναλωτή και δημιουργείται από αυτό.

Το φεστιβάλ Σφίγγα 2015 επιχειρεί να ενδυναμώσει τα στοιχεία των κρυμμένων πόλεων, να τις φέρει στην επιφάνεια και να τις ενώσει με τη σύγχρονη σε ένα,και μέσα από το σώμα που θα δημιουργηθεί, να φέρεται στο ορατό το υπερβατικό, το νόημα της πόλης, με στόχο την αφύπνιση της συνείδησης των κατοίκων, τον επαναπροσδιορισμό της ταυτότητάς τους και τη μεταμόρφωσή τους από άτομα-καταναλωτές σε άτομα-δημιουργούς, που θα παραλάβουν αυτό το νόημα και ως όρο πλέον θα το εισάγουν ποιητικά στο χωρο-γλωσσικό σύστημα του μέλλοντος.