Δύο εξαιρετικές καλλιτέχνιδες - για τις οποίες είμαστε περήφανοι που τις παρουσιάζουμε - είναι εκείνες που επιλέχθηκαν επειδή δημιούργησαν ακριβώς πάνω σε εκείνο το πλαίσιο της σύνδεσης και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης που είναι ένας από του κύριους σκοπούς της κοινωνικής γλυπτικής. Τα έργα τους θα παρουσιαστούν σαν παράρτημα στην διεθνή biennale του 2021.
Η προβληματική μας, αυτή τη φορά, επικεντρώθηκε πάνω στα σύγχρονα αδιέξοδα της διευρυνόμενης εργαλειοποίησης του ανθρώπου μέσα στον ακατάσχετο ρυθμό μια ανόητης και αυτοκαταστροφικής παραγωγικής διαδικασίας:
Αναλυτικότερα το θέμα:
Η σύγχρονη βιομηχανική κοινωνία της πληροφορίας οδηγήθηκε στο να μολύνει το σύνολο του κοινωνικού σώματος με την αντίληψη της για μια συγκεκριμένη παραγωγική δραστηριότητα που αποσπάται και αποστρέφεται όλο και περ
ισσότερο την ίδια την διαδικασία της ζωής, μετατρεπόμενη σε μια καθαρή, μηχανική και κτηνώδη, δύναμη αυτοκαταστροφής. Οι ημιαυτόματοι σήμερα μηχανισμοί της παραγωγής της κοινωνικής διαστροφής, προσαρμοσμένοι μέσα στην ίδια την παραγωγική διαδικασία, μέσα στα κωδικοποιημένα και τεχνικά της υποσύνολα, αφορούν όχι μόνο τα συστήματα γνώσης, πληροφόρησης και επικοινωνίας, αλλά και τα συστήματα κατασκευής της εσωτερικής μας επιθυμίας, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα ένα κοινωνικοποιημένο όσο και ατομοποιημένο, βαθύ προγραμματισμό της εργασίας. Ο προγραμματισμός αυτός συνδέεται τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά του
ατόμου, σε μια διαβάθμιση τεχνικών επιπέδων επιτήρησης, τις κοινωνικές και θεσμικές νόρμες, την κρατική επιβολή (κυβέρνηση, νόμος, αστυνομία) που δεν αποκαλύπτουν παρά το αφηρημένο και τρομακτικό πρόσωπο, μιας μεγαμηχανής άρνησης και αυτοκαταστροφής. Μέσα σε αυτήν την ξεκάθαρη για εμάς εικόνα, επιχειρούμε να αποκαλύψουμε την εγγενή πάλη της ανθρώπινης δημιουργικότητας στο βαθμό που απελευθερώνει το δυναμικό της, τις ροές και τις ενέργειες της από τα κανάλια της κοινωνικής πειθαρχίας, διαμορφώνοντας νέους οργανισμούς και εκφράσεις, ψηλαφώντας νέες κοινωνικές σχέσεις, αναζητώντας νέες επικράτειες πλασμάτων και νέα σύμπαντα της ζωής και της επιθυμίας, επινοώντας νέες δυνατότητες αυτονομίας και νέα μονοπάτια σύνδεσης του ανθρώπου με την φύση, φανερώνοντας νέες «αρχαιολογικές» επικράτειες από χαμένους μελλοντικούς κόσμους, θαμμένους ήδη στην προϊστορική ανθρώπινη αυθεντικότητα που μέλλει να αποδεσμευθεί ξανά.
Comentarios