Πράξη 6η | «Γλυπτά σε σημεία πολιτισμικής σημασίας»

Καλλιτέχνες τοποθετούν τα γλυπτά τους, σε διάφορα σημεία της πόλης με μεγάλη ιστορική, μυθολογική και πολιτισμική αξία, υποστηρίζοντας ένα είδος συνομιλίας μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Τρία είναι τα γλυπτά που επιλέχθηκαν να εγκατασταθούν σε εξωτερικούς χώρους στην Θήβα και να μας δώσουν μια πολύ μικρή εικόνα για το πώς θα ήταν η πόλη αν υπήρχαν μικρές οι μεγαλύτερες καλλιτεχνικές – πνευματικές παρεμβάσεις στον ιστό της.

Το πρώτο γλυπτό εγκαταστάθηκε στην κρήνη της Δίρκης και ανήκει στην σειρά «αναθημάτων» της καλλιτέχνιδας Τατιάνας Αγαπητού. Το γλυπτό με τον τίτλο ΑΜΦΙΩΝΑΣ και ΖΗΘΟΣ είναι ένα έργο που προκύπτει μέσα από την τέχνη της διαδικασίας, μια εγκατάσταση ανοικτού χώρου αποτελεί μέρος του ευρύτερου project ''Dedications'' που στόχο έχει να δημιουργήσει μια σειρά δράσεων με τις οποίες να ανασύρει και να συνομιλήσει με αρχαιολογικούς χώρους και στοιχεία της πολιτισμικής και πνευματικής μας κληρονομιάς. Στην κρήνη της Δίρκης αναβιώνει ο μύθος από την χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη ΄΄Αντιόπη΄΄ όπου ο Αμφίωνας και ο Ζήθος, προσωποποιήσεις του απολλώνιου και του διονυσιακού πνεύματος, πέταξαν τη στάχτη της της Δίρκης αφού τη σκότωσαν για να σώσουν τη μητέρα τους Αντιόπη. Τα υλικά της πρωτότυπης επίπεδης γλυπτικής της καλλιτέχνιδας αφορούν 1224 γλυπτικά στοιχεία από λευκό πηλό σε δύο σχήματα διαστάσεων 108Χ108 cm.

Ο Νίκος Γκίκας δημιουργεί ένα εφήμερο γλυπτό από χαρτί που φωτίζεται εσωτερικά και στο τέλος καίγεται με σκέψεις που ανάγονται στην θνητότητα του υλικου κόσμου και τις μεταβολές που αυτός εμπεριέχει. Προορισμένο να εγκατασταθεί στον λόφο του Ισμηνίου κοντά σον ναό του Απόλλωνα, το γλυπτό έχει αναφορές σε αρχαιές δοξασίες για την φωτιά και το νερό και από φιλοσοφίες που έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης επιστήμης.

Το γλυπτό της Ισμήνης Κορονίδη αφορά ένα κύμα από διαφορετικά αλλεπάλληλα επίπεδα. Το έργο της αφορά την δυναμική και την μετάλλαξη όπου ακινητοποιείται σαν σε αξονική τομογραφία ενός υλικού τριδιάστατου κύματος.